ความหมายของการศึกษาตลอดชีวิต
คำว่า “การศึกษาตลอดชีวิต” แท้ที่จริงแล้วมิใช่ความคิดใหม่ มีหลักฐานว่าแนวความคิดนี้ได้มาแล้วช้านาน
ในคัมภีร์กรูอาน มีคำสอนว่า บุคคลพึงเรียนรู้ตั้งแต่อยู่ในไปเปลไปจนถึงหลุดฝังศพ (Fromcradle to grave) นั้นก็คือเรียนรู้ตลอดเวลานับตั้งแต่เกิดจนตาย
(เอ็มมาดูมาทาร์ เอ็ม โบว์) บางท่านก็กล่าวว่าการเรียนรู้นั้นเริ่มจากครรภ์มารดาจนถึงหลุมฝังศพ (From womb tomb) ซึ่งก็มีความหมายเช่นเดียวกัน โคมีเนียส
(Comenius)
นักการศึกษาชั้นนำผู้หนึ่งของโลกได้กล่าวเมื่อประมาณสามร้อยปีมาแล้วว่าการศึกษาควรจัดเพื่อเสริมสร้างความเป็นมนุษย์ของคนทุกคน
เขาได้แบ่งชีวิตของมนุษย์เป็นช่วงๆ แต่ละให้มีโรงเรียนสำหรับการสอนกล่าวคือ โรงเรียนสำหรับคนแรกเกิด โรงเรียนสำหรับเด็กก่อนวัยเรียน โรงเรียนสำหรับเด็ก โรงเรียนสำหรับหนุ่มสาว โรงเรียนสำหรับคนชรา และโรงเรียนสำหรับเตรียมเพื่อความตาย สรุปแล้ว
โคมีเนียส
เห็นว่ามนุษย์เราควรมีการศึกษาตั้งแต่เกิดจนอายุขัย ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่าแนวคิดนี้ได้มีมาแล้วนับร้อยๆปี มิใช่เป็นสิ่งเพิ่มมีขึ้นมาในปัจจุบันแต่อย่างใดผลงานของยูเนสโกเกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิตซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังมากก็คือรายงานชื่อ
Lerning To Be (UNESCO ; 1972)
(เล่มแปลกเป็นภาษาไทย เรียกชื่อว่า “การศึกษาเพื่อชีวิต”) รายงานนี้ เอ็ดการ์
ฟอร์ เป็นบรรณาธิการ จึงเรียกชื่อว่า “รางงานเอ็ดการ์ฟอร์” รายงานนี้เลขาธิการยูเนสโกได้นำเสนอคณะกรรมการอำนวยการยูเนสโก
เมื่อเดือนกันยายน 1972 และได้นำเสนอที่ประชุมใหญ่เพื่อให้ความเห็นชอบอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเดือนตุลาคม 1972 อันเป็นผลให้รัฐสมาชิกยูเนสโกได้ให้ความสนใจและเริ่มศึกษารายงานนี้อย่างจริงจังตั้งแต่นับนั้นเป็นต้นมา
รายงานเรื่อง “Lerning To Be” ได้เสนอว่า
“เราขอเสนอให้ใช้การศึกษาตลอดชีวิตเป็นแนวความคิดหลักของนโยบายการศึกษาในอนาคต” ทั้งของประเทศพัฒนาและประเทศกำลังพัฒนา
(UNESCO; 1972: 182)
จะเห็นว่ารายงานนี้ได้มองภาพรวมของการศึกษาในลักษณะการศึกษาตลอดชีวิดและเห็นว่าการวางนโยบายการศึกษาควรจะยึดแนวความคิดนี้เป็นแนวความคิดหลัก นอกจากนั้นยังมองเห็นการศึกษาตลอดชีวิตเป็นสิ่งจำเป็นไม่เพียงต่อประเทศที่เจริญก้าวหน้าแล้วเท่านั้นแม้ประเทศที่กำลังพัฒนาก็ควรจะต้องมีการศึกษาตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน เพียงแต่ว่าการนำแนวความคิดนี้จะรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของแต่ละประเทศอย่างไรเท่านั้น (UNESCO; 1972: 182)
ประเทศไทยเราก็ได้มีการนำแนวคิด “การศึกษาตลอดชีวิต” มาสร้างแนวนโยบายในการจัดการศึกษา
ดังปรากฏในแผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2520
ดังนี้ (แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2520)
“14
รัฐพึ่งเร่งรัดและสนับสุนนการศึกษานอนโรงเรียนในลักษณะต่าง ๆ
เพื่อเปิดโอกาสให้บุคคลได้มีโอกาสได้รับการศึกษาตลอดชีวิต
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อประโยชน์แก่ผู้ที่ไม่มีโอกาสศึกษาในระบบโรงเรียน และโรงเรียนนอกโรงเรียน”
“28 การศึกษา28 การศึกษาตามนัยแห่งแผนศึกษานี้ เป็นสิ่งที่จะต้องทำต่อเนื่องกันตลอดชีวิต ทั้งการศึกษาในระบบโรงเรียน และโรงเรียนนอกโรงเรียน”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น